Czym jest elewacja wentylowana?

Elewacja wentylowana, znana również jako fasada wentylowana, to rodzaj wykończenia zewnętrznej powierzchni budynku. Jest to zaawansowane rozwiązanie architektoniczne, które ma na celu poprawić izolację termiczną i kontrolę wilgotności wewnątrz budynku.

Główną cechą charakterystyczną elewacji wentylowanej jest przestrzeń powietrzna między warstwą zewnętrzną (elewacją właściwą) a warstwą izolacyjną. Dzięki tej przestrzeni powietrze może swobodnie krążyć, co tworzy naturalną wentylację. Jest to również estetyczne rozwiązanie, które pozwala na kreatywną aranżację elewacji budynku przy wykorzystaniu różnych materiałów.

Jak działa elewacja wentylowana?

Działanie elewacji wentylowanej opiera się na zasadzie „ścieżki powietrznej”. Otóż między warstwą zewnętrzną (tzw. elewacją właściwą) a warstwą izolacyjną istnieje przestrzeń powietrzna. Powietrze krąży w tej przestrzeni, tworząc naturalną wentylację. Dzięki temu wilgoć nie zatrzymuje się w elewacji, co zapobiega ewentualnym uszkodzeniom i problemom związanym z pleśnią czy grzybami.

Ciepło nie przedostaje się na zewnątrz zimą ani nie dostaje się do budynku latem. To sprawia, że elewacja wentylowana wpływa pozytywnie na efektywność energetyczną budynku, zapewniając komfort mieszkańcom i ograniczając koszty związane z ogrzewaniem i chłodzeniem.

Rodzaje elewacji wentylowanych

Istnieje kilka rodzajów elewacji wentylowanych, z których można wybierać, w zależności od potrzeb i estetyki budynku:

• elewacja wentylowana drewniana – idealne rozwiązanie dla miłośników naturalnych materiałów, drewno nadaje budynkowi ciepły i przytulny wygląd
• elewacja wentylowana HPL – ich trzonem jest płyta wiórowa, która została utwardzona, dzięki obecności żywicy, można uzyskać połysk, matową lub satynową powierzchnię laminatów HPL
• elewacja wentylowana z blachy – komponuje się z nowoczesnym projektem domu, dostępne są różne rodzaje blachy elewacyjnej, takie jak: blacha elewacyjna stalowa czy blacha cynkowo-tytanowa
• elewacja wentylowana z płyt cementowo-włóknowych – te płyty są szczególnie cenione w nowoczesnym budownictwie ze względu na zdolność do tworzenia dużych i idealnie równych płaszczyzn
• elewacja wentylowana z płyt ceramicznych – płytki ceramiczne stosowane jako materiał wykończeniowy, pozwalają na stworzenie eleganckiego i nowoczesnego wyglądu elewacji.
• elewacja wentylowana z paneli kompozytowych – panele kompozytowe to materiały składające się z różnych warstw, takich jak drewno, plastik i włókno szklane
• elewacja wentylowana z płyty ceglanej – płyty ceglane to klasyczny i trwały materiał, który nadaje budynkowi tradycyjny wygląd, elewacje z cegły są odporne na warunki atmosferyczne i łatwe w utrzymaniu
• elewacja wentylowana z betonu architektonicznego – beton architektoniczny jest materiałem o dużej wytrzymałości, który może przybierać różne formy i tekstury

Czym jest osuszanie budynków?

Najprościej rzecz ujmując osuszanie budynków to usuwaniu nadmiernej wilgotności z wnętrza budynku. Nie chodzi tu jedynie o usuwanie wilgotności z powietrza – proces osuszania może dotyczyć również konkretnych elementów konstrukcyjnych budynku, takich jak ściany, podłogi czy stropy.

W zależności od skali problemu oraz obszaru objętego wilgotnością osuszanie może być realizowane w różny sposób. Istnieje osuszanie punktowe, skupiające się na konkretnym, lokalnym problemie, oraz osuszanie kompleksowe, które ma na celu obniżenie wilgotności w całym pomieszczeniu, czy nawet obiekcie.

Oprócz usuwania skutków zalania czy niewłaściwej izolacji osuszanie jest również niezbędne przy przeprowadzaniu pewnych prac budowlanych. Materiały takie jak tynk, beton czy wylewki potrzebują czasu, by „dojrzeć” i całkowicie wyschnąć przed dalszymi etapami prac. Czasami przyspiesza się ten proces poprzez zastosowanie odpowiednich osuszaczy.

Różne sposoby osuszania budynków

Kiedy mówimy o osuszaniu budynków, mamy na myśli szereg metod dostosowanych do konkretnych potrzeb i warunków. Oto kilka najbardziej popularnych technik, które pomagają utrzymać odpowiedni poziom wilgotności w budynkach:

• Osuszacze kondensacyjne – to najbardziej popularne urządzenia do osuszania, działające na zasadzie kondensacji. Wyciągają wilgoć z powietrza i skraplają ją w pojemniku. Dzięki tego typu sprzętowi można szybko i skutecznie obniżyć poziom wilgotności w zamkniętych pomieszczeniach, zwłaszcza po zalaniach czy powodziach.
• Osuszacze adsorpcyjne – te urządzenia korzystają z materiałów absorpcyjnych (np. żel krzemionkowy), które wchłaniają wilgoć. Są szczególnie skuteczne w pracy w niższych temperaturach, gdzie tradycyjne osuszacze kondensacyjne mogą nie być tak wydajne.
• Ogrzewanie – podgrzewanie powietrza wewnątrz budynku może pomóc w usunięciu wilgotności. Wysoka temperatura powoduje, że wilgoć ulatnia się szybciej. Ogrzewanie jest szczególnie przydatne podczas prac budowlanych, kiedy nowe materiały muszą dobrze wyschnąć przed dalszymi etapami.
• Wentylacja – naturalna lub mechaniczna wentylacja może pomóc w wymianie wilgotnego powietrza na suche. Regularna wymiana powietrza jest kluczowa, aby unikać kondensacji i zapewnić świeże powietrze wewnątrz budynku.
• Izolacja – dobrze zaizolowany budynek to mniejsze ryzyko problemów z wilgotnością. Odpowiednia izolacja nie tylko chroni przed zimnem czy gorącem, ale także przed przenikaniem wilgoci. Dzięki temu wnętrze budynku pozostaje suche.

Każda z wymienionych powyżej metod osuszania jest odpowiednia w określonych okolicznościach, a ich skuteczność zależy od właściwego zastosowania i połączenia ze innymi, stosownymi technikami osuszania.

Zalety osuszania budynków

Osuszanie budynków nie jest tylko chwilowym rozwiązaniem w sytuacjach awaryjnych. Często stanowi kluczowy element dbałości o trwałość i funkcjonalność nieruchomości. Oto kilka kluczowych korzyści, jakie niesie za sobą właściwie przeprowadzony proces osuszania:

• Zapobieganie pleśni i grzybom – nadmierna wilgoć jest idealnym środowiskiem dla rozwoju pleśni i grzybów. Te mikroorganizmy nie tylko mogą niszczyć materiały budowlane, ale są również szkodliwe dla zdrowia mieszkańców. Regularne osuszanie budynków zapobiega ich rozwojowi, chroniąc zdrowie i inwestycję.
• Ochrona materiałów budowlanych – wilgoć to wróg większości materiałów używanych w budownictwie. Może powodować pęcznienie podłóg, gnicie elementów drewnianych oraz korozję metali. Odpowiednie osuszanie zapobiega tym problemom, wydłużając żywotność budynku.
• Zwiększenie komfortu życia – nikomu nie trzeba tłumaczyć, jak nieprzyjemne jest przebywanie w wilgotnym pomieszczeniu. Suche wnętrza są nie tylko zdrowsze, ale też bardziej komfortowe, co przekłada się na lepsze samopoczucie mieszkańców.
• Oszczędność energii – może to nie być oczywiste, jednak wilgotne powietrze trudniej jest ogrzewać. Dlatego osuszając powietrze, można znacząco obniżyć rachunki za ogrzewanie. To inwestycja, która zwraca się w krótkim czasie.
• Wzrost wartości nieruchomości – budynek wolny od problemów z wilgotnością jest znacznie bardziej atrakcyjny dla potencjalnych nabywców lub najemców. Dbając o właściwe osuszanie, dbamy równocześnie o wartość naszej nieruchomości.

Osuszanie budynków, czyli pozbywanie się z nich nadmiaru wilgoci, to nie tylko techniczna konieczność, ale także inwestycja w zdrowie mieszkańców oraz długowieczność i wartość samej nieruchomości. Zrozumienie znaczenia i technik osuszania oraz regularne monitorowanie poziomu wilgotności w budynkach to klucz do utrzymania ich w doskonałym stanie przez wiele lat.

Murowanie ścianek działowych – wybór materiałów

Głównym celem ścian działowych jest podzielenie i ukształtowanie przestrzeni wewnątrz budynku.

Przegrody te zasadniczo nie przenoszą obciążeń z innych elementów konstrukcyjnych budynku. Prace nad wznoszeniem ścianek działowych rozpoczynają się po wybudowaniu ścian nośnych.

Podczas wznoszenia przegród działowych stosuje się materiały, które są analogiczne do tych używanych przy ścianach nośnych.

Warto jednak rozważyć użycie materiału o większej gęstości, co przekłada się na lepsze parametry izolacyjności akustycznej.

Ścianki działowe można budować z:

• elementów ceramicznych – pustaków z wyprofilowanymi krawędziami do łączenia na pióro-wpust, bez konieczności stosowania zaprawy w spoinach pionowych, lub cegieł pełnych lub dziurawek;
• elementów z betonu komórkowego – płyt i bloczków o wysokiej gęstości i odporności na obciążenia mechaniczne, stosuje się beton komórkowy 12 – o grubości 12 cm i beton komórkowy 24, czyli o grubości 24 cm;
• elementów wapienno-piaskowych – bloczków lub cegieł silikatowych o dużej gęstości i znakomitych właściwościach izolacyjności akustycznej;
• elementów z keramzytobetonu – pustaków z wyprofilowanymi krawędziami do łączenia na pióro-wpust, bez konieczności wypełniania spoin pionowych.

Zaprawa do murowania ścianek działowych

Podczas wznoszenia ścian działowych można używać różnych rodzajów zaprawy:

• zaprawa tradycyjna – mieszanka cementowa lub cementowo-wapienna o gęstej konsystencji, przeznaczona do murowania na gruboziarniste spoiny o grubości około 1 cm, może być stosowana do większości typowych elementów murowych, z wyłączeniem klinkieru (ponieważ zawartość wapna w zaprawie może powodować wykwity na powierzchni elementów klinkierowych);
• zaprawa klejowa – masa przeznaczona do tworzenia cienkich spoin o grubości do 3 mm, o półpłynnej konsystencji;
• zaprawa pianowa – pianka samorozprężna nakładana za pomocą specjalnego pistoletu do wypełniania spoin między pustakami ceramicznymi.

Budowa ścian działowych – ważne kwestie

Podczas układania kolejnych warstw elementów murowych istotne jest zachowanie przesunięcia spoin pionowych, aby właściwie je ze sobą spiąć.

Długość zakładu elementów powinna wynosić co najmniej 0,4 wysokości pojedynczego fragmentu (o ile jego wysokość nie przekracza 25 cm), lub minimum 0,2 wysokości, ale nie mniej niż 10 cm (w przypadku wyższych elementów murowych).

Ścianki działowe są osadzane na stropie lub podłodze na gruncie. Aby umożliwić swobodne odkształcenia, połączenie między elementem poziomym a przegrodą pionową nie powinno być sztywne.

W tym celu pierwszą warstwę ściany warto murować na warstwie poślizgowej, która często przyjmuje formę pasa papy lub grubej folii budowlanej. Aby ograniczyć przenoszenie drgań między sąsiadującymi elementami konstrukcyjnymi, jako warstwę poślizgową można wykorzystać filc lub gumę techniczną.

Aby uniknąć powstawania zarysowań na ścianach działowych, które wynikają z ruchów (ugięć) stropów pod wpływem obciążenia użytkowego, między górną powierzchnią przegrody poziomej a stropem należy pozostawić szczelinę o szerokości około 3 cm. Po zakończeniu procesu murowania tę szczelinę wypełnia się trwale elastycznym materiałem, takim jak pianka poliuretanowa.

W miejscach, gdzie spotykają się dwie ścianki działowe, zaleca się wzajemne przemurowanie obu przegród, co zapewni stabilność połączenia. Jeśli ścianka działowa ma stykać się z nośną ścianą konstrukcyjną, konieczne jest zastosowanie tzw. strzępów lub odpowiednich łączników mechanicznych.

Murowanie ścian działowych – ceny

Koszt murowania ścian działowych zależy od wielu czynników, w tym rodzaju materiałów murowych, używanej zaprawy do wypełniania spoin oraz robocizny. Wysokość przegrody również ma istotne znaczenie. Najtańszym rozwiązaniem jest budowa ściany działowej z elementów z betonu komórkowego, które są łączone na pióro-wpust i wypełniane cienkimi spoinami poziomymi.

Koszt murowania ścian z betonu komórkowego 12 wynosi w granicach 41 – 58 zł/m2 brutto w zależności od regionu. Z kolei cena murowania ścian z betonu komórkowego 24 waha się w przedziale 69 – 96 zł/m2 brutto również w zależności od miejsca. Są to koszty samej robocizny. Na wymurowanie 1 m2 ściany zwykle potrzeba około 7 bloczków betonu komórkowego. Koszt pojedynczego bloczku betonu komórkowego 12 wynosi około 7 – 10 zł, w związku z tym na m2 ściany potrzeba będzie tego materiału za 49 – 70 zł. Natomiast cena pojedynczego bloczku betonu komórkowego 24 wynosi w granicach 13 – 16 zł. Należy więc liczyć się z kosztem 91 – 112 zł/m2. Cena zaprawy to około 20 – 25 zł/m2 w przypadku cieńszych ścian lub około 40 – 50 zł/m2 grubszej ściany.

Zatem finalny koszt murowania ścian działowych z uwzględnieniem robocizny i materiałów waha się w granicach 75 – 153 zł/m2 w przypadku ścian działowych z betonu komórkowego 12 lub w przedziale 200 – 258 zł/m2, jeśli zdecydujemy się na murowanie ścian działowych z  betonu komórkowego 24.